معنی گله دوست در لغت نامه دهخدا

درد گلو. (برهان) (آنندراج). سرفه. (جهانگیری) (فرهنگ رشیدی) (آنندراج). از این بیت معلوم می شود غیر سرفه است که میرذوقی گفته است همانا درد گلو را گفته اند. (آنندراج) :، سرفه گر باشدت و گر گله دوست، حق شفا میدهد مکن گله دوست.، (آنندراج)

معنی گله دوست - جستجوی لغت در جدول جو

گله دوست

لغت نامه دهخدا

گله دوست

فرهنگ لغت هوشیار

بچه دوست

(بَ چَ / چِ / بَچْ چَ / چِ)

که بچه را دوست دارد. دوستدار بچه. بچه خواه. مهربان نسبت به بچه. مرد یا زنی که فرزند خود یا کسان دوست دارد. که اطفال را دوست گیرد. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

شاه دوست

دوست دارندۀ شاه، محب شاه، محب سلطان

لغت نامه دهخدا

ملت دوست

(مِلْ لَ)

دوستدار ملت. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). آنکه مردم کشور را دوست دارد

لغت نامه دهخدا

گله دون

(گَ لَ دِ هْ)

دهی است از دهستان اندرود بخش مرکزی شهرستان ساری که در 2500گزی شمال خاوری ساری واقعشده است. هوای آن معتدل و سکنۀ آن 365 تن است. آب آنجا از رود خانه تجن تأمین میشود. محصول آن برنج، توتون، سیگار، پنبه، غلات، صیفی و شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)

لغت نامه دهخدا

دله دوسن

زمان دانه بستن گندم و برنج

فرهنگ گویش مازندرانی

کله دوسن

مهمان ناخوانده شدندر اصطلاح لنگر انداختن در خانه ی کسی

فرهنگ گویش مازندرانی

گله دون

از توابع اندرود منطقه ی ساری

فرهنگ گویش مازندرانی

معنی گله دوست - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما